
Drogie i Drodzy,
Uroczystości pogrzebowe Krzysztofa Matuszewskiego odbędą się 2 sierpnia.
O godz. 10:30 rozpocznie je msza w Kościele Świętego Mikołaja.
O godz. 12.30 w nowej kaplicy na Cmentarzu Centralnym Srebrzysko zostanie wystawiona urna, o godz. 13:00 odbędzie się ceremonia pogrzebowa.
We wtorek dotarła do nas bardzo bolesna wiadomość. Zmarł nasz serdeczny kolega, jeden z najwybitniejszych aktorów Teatru Wybrzeże, Krzysztof Matuszewski, „Matucha”, „Matuszka”.
Był jednym z najstarszych aktorów w zespole Wybrzeża, związany z naszym teatrem nieodmiennie od roku 1983. Przyjechał do Gdańska po studiach w krakowskiej PWST. W rozmowach chętnie i często wracał wspomnieniami do swego rodzinnego miasta – Czeladzi. Poza aktorstwem uwielbiał stolarkę, pływanie, jazdę na rowerze, był jedynym w naszym teatrze czynnym zawodnikiem curlingu, często wyjeżdżał na curlingowe zawody, o których później opowiadał.
Był niemal zawsze uśmiechnięty, pogodny w relacji z innymi, otwarty na rozmowę, rozładowujący stresowe sytuacje celnym żartem. Chętnie rozmawiał o problemach innych, swoje skrywał pod pogodną naturą, służył wsparciem, nie tylko na scenie bywał ojcem i dziadkiem dla młodszych kolegów i koleżanek. O swoich dzieciach i wnukach mówił czule i z troską.
Bardzo ceniony przez uznanych reżyserów i reżyserki, często grał w przedstawieniach Jana Klaty, Eweliny Marciniak, Radka Stępnia, Adama Orzechowskiego i wielu innych.
W ostatnim czasie mogliśmy go oglądać w spektaklach: Wspólny pokój, Puste miejsca, Lilla Weneda, Czego nie widać, Wyzwolenie, Życie intymne Jarosława, Śmierć Iwana Iljicza.
Grał również w filmach i serialach m.in. Wróżby kumaka, Czarny czwartek, Kamerdyner czy Wielka woda.
Będzie nam Ciebie, Matucha, strasznie brakować.
Rodzinie i bliskim Matuchy składamy głębokie wyrazy współczucia.

Przypominamy dzień, w którym w Teatrze Kameralnym w Sopocie po raz pierwszy wybrzmiało „Męczeństwo z przymiarką” Ireneusza Iredyńskiego w reżyserii Jerzego Jarockiego. Zapraszamy na 45. odcinek cyklu Z KRONIKI TEATRU WYBRZEŻE.

Lektura, po której trudno oddychać spokojnie. Tekst potwór, tekst niemożliwy. Tekst do mówienia. Tekst do grania. Tekst do śpiewania. Tekst do tańczenia. Tak wiele możliwości, gdyby tylko ktoś miał dość odwagi…

W grudniowy wieczór, gdy Mikołaj roznosi prezenty, a w powietrzu czuć zapach pomarańczy i cynamonu, zapraszamy Was do foyer Teatru Wybrzeże — w sam środek Doliny Muminków. Niech ten mikołajkowy wieczór stanie się wspólnym zanurzeniem w świecie wyobraźni. Posłuchajmy wspólnie jak Muminek poznaje świat zimy…