Czwarta odsłona projektu Teatr przy Stole/Stół przy Wybrzeżu

Dzisiaj o godzinie 18:30 w Dworku Sierakowskich w Sopocie odbędzie się kolejne spotkanie w ramach projektu Teatr przy Stole/Stół przy Wybrzeżu, realizowanego przez Teatr Wybrzeże, Katedrę Dramatu, Teatru i Widowisk Uniwersytetu Gdańskiego oraz Towarzystwo Przyjaciół Sopotu. Podczas spotkania aktorzy Teatru Wybrzeże pod opieką artystyczną Michała Kurkowskiego odczytają sztukę Zuzanny Bućko i Szymona Bogacza KLARA ZACH. REKONSTRUKCJA. Wstęp wolny. Zapraszamy!

W czytaniu udział wezmą: Anna Kociarz, Maria Mielnikow-Krawczyk, Marzena Nieczuja Urbańska, Piotr Łukawski, Krzysztof Matuszewski, Jakub Mróz, Zbigniew Olszewski, Cezary Rybiński oraz Jarosław Tyrański. Oprawę merytoryczną wydarzenia – prelekcję wstępną i moderowanie dyskusji na temat sztuki po jej prezentacji – zapewnią studenci Teatrologii i Wiedzy o teatrze Uniwersytetu Gdańskiego.

Autorzy o dramacie*: „KLARA ZACH. REKONSTRUKCJA powstała z myśli co by było gdyby o historii Klary pamiętali wszyscy?. Co by było, gdyby domniemany gwałt sprzed niemal siedmiuset lat był historią łączącą dwa narody – Polaków oraz Węgrów – w wiecznym sporze. Czy Klara uwiodła niewinnego Kazimierza? A może to on zgwałcił jedną z dwórek swojej siostry (królowej Węgier), a wydarzenia, które po tym nastąpiły przybrały zupełnie nieoczekiwany obrót z tragicznym czy wręcz makabrycznym finałem (dwórce, przepięknej Klarze Zach, odcięto nos, wargi i palce obu rąk)? W tym wszystkim pojawia się jeszcze wątek polityczny, wątek ojca Klary, magnata Felicjana, który po (także domniemanym) zamachu na króla Węgier zostaje zamordowany wraz z całą swoją rodziną. W naszej sztuce te pytania są wciąż żywe. Fakt domniemanego romansu/gwałtu wciąż fascynuje współczesnych, którzy debatują na jej temat w telewizji, próbują zrekonstruować średniowieczną rzeczywistość czy w popularnym programie telewizyjnym ujawniają swoje potencjalne pokrewieństwo z prawdopodobnym potomkiem Klary i Kazimierza. KLARA ZACH. REKONSTRUKCJA to obraz społeczeństwa, które bardziej niż swoją rzeczywistością żyje odległymi o setki lat mitami. Społeczeństwa, dla którego ważniejsze niż tragedia bliskiej osoby jest spór o tragedię, która mogła się nigdy nie wydarzyć. Społeczeństwa, którego fundamentem jest (prawdziwa lub fałszywa) pamięć.”

*Powyższy cytat pochodzi ze strony internetowej Encyklopedii Teatru Polskiego: http://www.encyklopediateatru.pl/autorzy/7355/zuzanna-bucko