Za nami pierwsza premiera sezonu 2021/2022 - RESZTKI Jarosława Murawskiego w reżyserii Eweliny Marciniak. Zapraszamy Państwa do obejrzenia naszej galerii zdjęć ze spektaklu i do lektury fragmentów recenzji. Spotkajmy się ponownie w Teatrze. Bądźmy razem. Do zobaczenia w Teatrze Wybrzeże!

„Ceniona w kraju i zagranicą etatowa reżyserka Teatru Wybrzeże Ewelina Marciniak wreszcie zrealizowała spektakl w swoim teatrze. RESZTKI pod wieloma względami zaskakują, bowiem mocno kontrastują z dotychczasowymi pracami tej reżyserki, skłaniając widzów do zanurzenia się w kontemplacyjny teatralny esej. [...] RESZTKI są zbiorem impresji i odważną teatralną fantazją. […] RESZTKI Teatru Wybrzeże są propozycją efektowną, dopracowaną pod każdym względem.”

Łukasz Rudziński, Trójmiasto.pl

„Bardzo nieoczywisty spektakl o resztkach unicestwionego świata. Daleko ucieka od stereotypów: smutnych ludzi w chałatach i stosu walizek. Jest w nim za to życie, miłość i zabawa. Wizja świata sprzed wieku nawiązuje do ówczesnej, konstruktywistycznej estetyki: wśród geometrycznych brył ludzie-manekiny w jaskrawych kostiumach tańczą do atonalnej muzyki. Obsadzie udaje się stworzyć pełne życia postaci, a Róża Doroty Kolak, osoba poza czasem i wiekiem, świetnie prowadzi po tym świecie. Choć z pozoru dużo tu dystansu, ten spektakl okazuje się mocno poruszający.”

Przemek Gulda, cykl guldapoleca

„Powstał piękny performans, zbudowany na obrazach i poszarpanych impresjach, z kolejną urzekającą rolą Doroty Kolak, która tym razem wciela się w kobietę-dziewczynkę, zatrzymaną we wspomnieniach siedmiolatki stojącej w obliczu wybuchu wojny.”

Agata Olszewska, portal Gdansk.pl

„Jak pokazać zwykłą żydowską rodzinę w przededniu II wojny, u progu Holokaustu? Ewelina Marciniak, reżyserka RESZTEK w Teatrze Wybrzeże, umieszcza bohaterów w odrealnionej przestrzeni, ubiera w krzykliwe kostiumy, ale skupia się na ich emocjach. [...] Tworzy mozaikę świata, którego już nie ma, inkrustowaną strzępkami wspomnień, tytułowymi resztkami. Mozaikę niełatwą w odbiorze, trzeba przyznać. Adresowaną do widza ceniącego w teatrze niebanalne przełamania, nieoczywistość, otwartego na nieszablonowe rozwiązania i eksperymenty.”

Katarzyna Fryc, Gazeta Wyborcza

„RESZTKI mają niezwykły potencjał zawładnięcia wyobraźnią. Wszakże, cytując Różę, „słowa mogą produkować obrazy”, a te – wyraziście kreowane – zakotwiczają się w świadomości widza tak dalece, że trudno mu opuścić wyznaczony przez Marciniak krąg pamięci. Bohaterowie spektaklu powracają, by na nowo przywdziać kostiumy i odegrać raz jeszcze tę samą historię. By celebrować własne „kiedyś”, by po raz kolejny „zatrzymać świat siedmioletnia stópką”.”

Wojciech Jerzy Kieler, Teatrologia.info

„To spektakl kalejdoskop, geometryczne, nawiązujące do konstruktywizmu elementy scenografii i kolorowe stroje bohaterów układają się w coraz to nowe mozaiki. Przewodniczką-wywoływaczką, Kantorem tego świata jest Róża (Dorota Kolak). To rola piętrowa, tak jak każda w tym spektaklu, który ucieka od dosłowności i prób łatwego utożsamiania się. Jest w wizji Marciniak konsekwencja i z każdą kolejną sceną ten świat wciąga bardziej.”

Aneta Kyzioł, Polityka.pl

„Zachwyca ten bardzo tarnowski spektakl. Wielkie brawa i niskie ukłony należą się Teatrowi Wybrzeże za RESZTKI.”

Maciej Kijowski, Temi

„Niepamięć jest wygodna, przypominanie o traumie uwiera, irytuje, męczy. Reżyserka niczego nie narzuca – pozwala widzom RESZTEK zdecydować, co z rozrzuconych przed nimi epizodów warto zachować w pamięci.”

Łukasz Rudziński, miesięcznik Teatr

„Przejmujący to spektakl i wymagający od widza wpisania się w teatralną grę Marciniak, która świadomie kiczowatym scenograficznym klimatem wytrąca stereotypy z przypowieści o holokauście i zagładzie.”

Alina Kietrys, AICT Polska