Dzisiaj o godzinie 19.00 na Scenie Malarnia odbędzie się prapremiera CIĄGU Michała Buszewicza w reżyserii Eweliny Marciniak.

Picie jest naszym sportem narodowym! Przecież piwo to nie alkohol! Nieważne ile wypijesz, jak się wyśpisz, to bez obaw możesz wsiąść za kierownicę! Pięćdziesiątka, eee... lepiej setka dla kurażu, zawsze pomoże. Lampka wina dziennie korzystnie działa na serce. Piwo jest dobre na nerki. Kieliszek wódki z pieprzem wspomaga żołądek. Lepiej się upić raz w tygodniu, ale do nieprzytomności, niż pić mniej, ale codziennie. Że film mi się urwał? No to co, ale fajnie było! Ze mną się nie napijesz? Alkoholik to nie ja! To ten spod budki z piwem, obszczymur, on nie panuje nad swoim życiem. Rodzina powinna mnie kryć, bo nie ma się czym chwalić. Stereotypowy obraz osoby uzależnionej od alkoholu pełen jest sprzeczności. Stereotypy mnożą się i jednocześnie wykluczają. Są produkowane i powielane po równo przez tych nią dotkniętych i żyjących obok nich. Nasza wiedza, jeśli brałaby się z doświadczenia, nie mogłaby zostać ujawniona, bo przecież alkoholizm to choroba wstydliwa. A że śmiertelna...

Spektakl CIĄG jest próbą zmierzenia się ze stereotypowym obrazem choroby alkoholowej i jej szerszych niż się wydaje konsekwencji. I próbą porozmawiania o tym, o czym nie wypada.

Ewelina Marciniak o spektaklu: „Alkohol jako łatwe a zarazem niebezpieczne narzędzie do radzenia sobie z problemami jest wymarzonym pryzmatem, przez który można przyglądać się dramatom, niekonsekwencjom, błędom i śmieszności człowieka pozostającego w silnych relacjach z innymi. Ten rodzaj zarażania się od siebie problemami - rzadko pije się samemu - uruchamia lawiny, których potem można nie umieć już zatrzymać. Interesuje mnie rodzaj lawirowania między rzeczywistością trzeźwości i nietrzeźwości, badania, który stan jest bardziej komfortowy i dlaczego. Ucieczka w alkohol jest konsekwencją pewnego stanu emocjonalnego, dlatego nie chcę pokazywać jedynie konsekwencji picia, bo prowadzi to do zbytnich uproszczeń."

Michał Buszewicz o sztuce: „Tytułowego CIĄGU szukam w znaczeniu bliskim tematowi - w kolejnych wznoszonych w „międzyczasie" kieliszkach, ale także w podobieństwach odległych od siebie postaci, tworzących wspólnotę ludzi pijących. Wspólnotę, która wobec zaburzonych odczuć czasu, przestrzeni i równowagi próbuje zapewnić sobie jakikolwiek dostępny ciąg: wydarzeń, emocji, informacji, znanych faktów."

Michał Buszewicz
CIĄG
Reżyseria: Ewelina Marciniak
Dramaturg: Michał Buszewicz
Scenografia, reżyseria świateł: Katarzyna Borkowska
Muzyka: Piotr Kubiak
Ruch sceniczny: Izabela Chlewińska
Inspicjent, sufler: Agnieszka Szczepaniak

W spektaklu występują: Małgorzata Brajner (Anonimowa Kobieta około 40), Agata Bykowska (Anonimowa Kobieta około 20), Katarzyna Dałek (Anonimowa Kobieta około 30), Katarzyna Figura (Kataklizm), Piotr Biedroń (Anonimowy mężczyzna około 30), Michał Jaros (Anonimowy mężczyzna około 20), Krzysztof Matuszewski (Anonimowy mężczyzna około 50).

Prapremiera: 16 maja 2014 roku na Scenie Malarnia
Kolejne spektakle: 17 i 18 maja na Scenie Malarnia

Spektakl zalecany dla widzów dorosłych.

Czas: 1 godzina 30 minut

Ewelina Marciniak (ur. 1984) - reżyserka. Studentka V roku reżyserii krakowskiej PWST, absolwentka dramatologii i europeistyki UJ. Wyreżyserowała m.in. ZBRODNIĘ Michała Buszewicza, za którą otrzymała nagrodę na 17. Ogólnopolskim Konkursie na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej i 11. Festiwalu Prapremier w Bydgoszczy, oraz NOWE WYZWOLENIE Stanisława Ignacego Witkiewicza za które zdobyła główną nagrodę na 2. edycji Koszalińskich Konfrontacji Młodych m-teatr. Marciniak jest również laureatką Talentu Trójki w kategorii Teatr. Jej ostatnimi realizacjami są: SKĄPIEC Buszewicza z Teatru Polskiego w Bydgoszczy oraz PIOTRUŚ PAN wystawiony w Teatrze Współczesnym w Szczecinie. W Teatrze Wybrzeże Ewelina Marciniak wyreżyserowała szeroko komentowane i nagradzane AMATORKI Elfriede Jelinek (m.in. Główna Nagroda dla najlepszego spektaklu na 48. edycji Przeglądu Teatrów Małych Form KONTRAPUNKT).

Michał Buszewicz (ur. 1986) - dramatopisarz, dramaturg. Student specjalizacji dramaturgicznej na Wydziale Reżyserii Dramatu krakowskiej PWST i absolwent specjalizacji dramatologicznej Wiedzy o Teatrze UJ. Jest autorem tekstów: ZBRODNIA, PROCES BERENTYZACJI, BOHATERKI, MISJA (WOJNY OD KTÓRYCH UCIEKŁEM) oraz PIOTRUSIA PANA. Współpracuje jako dramaturg z Eweliną Marciniak, z którą zrealizował oprócz powyższych tekstów również NOWE WYZWOLENIE Stanisława Ignacego Witkiewicza w Teatrze Polskim w Bielsku-Białej, KOBIETĘ Z PRZESZŁOŚCI Rolanda Schimmelpfenniga w Bałtyckim Teatrze Dramatycznym im. J. Słowackiego w Koszalinie, AMATORKI Elfriede Jelinek w Teatrze Wybrzeże w Gdańsku, SKĄPCA na motywach komedii Moliera w Teatrze Polskim w Bydgoszczy oraz czytanie performatywne MOCARZA wg Stanisława Brzozowskiego w ramach projektu BRZOZOWSKI - WSTĘP WOLNY w Instytucie Teatralnym.

Katarzyna Borkowska (ur. 1974 ) - scenograf. Absolwentka krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych. Systematycznie współpracuje z Mają Kleczewską, m.in. przy takich spektaklach jak: MAKBET Shakespeare'a (Teatr im. Jana Kochanowskiego w Opolu), WOYZECK Büchnera (Teatr im. Wojciecha Bogusławskiego w Kaliszu), FEDRA Eurypidesa (Teatr Narodowy w Warszawie), OPOWIEŚCI LASKU WIEDEŃSKIEGO von Horvátha (Teatr im. Jana Kochanowskiego w Opolu), MARAT/SADE Weissa (Teatr Narodowy w Warszawie), BABEL Jelinek (Teatr Polski w Bydgoszczy). Tworzyła scenografię również do KORONACJI Modzelewskiego w reżyserii Łukasza Kosa (Teatr Narodowy w Warszawie) oraz do przedstawień Michała Borczucha, m.in. LULU Wedekinda i WERTERA Goethego (Stary Teatr). W zeszłym roku stworzyła scenografię do SKĄPCA Buszewicza w reżyserii Eweliny Marciniak (Teatr Polski w Bydgoszczy). Otrzymała Nagrodę im. Teresy Roszkowskiej dla młodego scenografa, przyznawaną przez Polski Ośrodek Międzynarodowego Instytutu Teatralnego i Fundację im. Leona Schillera (2006) oraz Nagrodę im. Leona Schillera za twórcze osiągnięcia w dziedzinie scenografii (2007).