CZERWONA TRAWA, to świat pogmatwanych damsko-męskich relacji, zmysłowych kolorów i smaków, przesycony surrealistycznym nastrojem - głęboko refleksyjny, choć ani na moment nie wpadający w patos. To słodko-gorzka sztuka, która nie chce być traktowana ze śmiertelną powagą.

Katarzyna Chmielewska o spektaklu: Po przeczytaniu jakiejkolwiek książki Borisa Viana rzeczywistość nie jest już taka sama. Jego surrealistyczna wizja jest tak pociągająca i otwierająca, że chciałoby się w niej przebywać i trwać, pomimo goryczy i bliżej nieokreślonego smutku. Być jak pies Senator, któremu do pełni szczęścia brakuje tylko Łapiti, albo jak Lil która posiada dwa specjalnie tresowane chrabąszcze do robienia manicure, albo tańczyć hit Diuka Ellingtona pt. PRZELEĆ MNIE.

Leszek Bzdyl o spektaklu: 1 - to książka mojego życia (przeczytałem ją po raz pierwszy mając 22 lata i jakoś utożsamiłem się z Wolfem, co wpłynęło zapewne na mój stosunek do świata przez kolejne 22 lata) 2 - jak się coś zbyt mocno kocha, to się ślepnie i traci dystans 3 - my tańczymy a nie mówimy, a przecież cały urok Viana w języku, więc musimy znaleźć podobny urok w ruchu 4 - z tego co powyżej musimy zacząć z Vianem, a potem przed nim czmychnąć, by zrobić autonomiczne, spełniające się samo w sobie przedstawienie.