„Żyjemy w społeczeństwach zbudowanych na idei wspólnoty. Europa przeżywa kryzys idei. Wspólnoty idei nie ma. Paw królowej to poemat renegatów języka, to poemat pokolenia, któremu obiecano wszystko, to poemat pokolenia, któremu wręczono wszystko na wstępie, to poemat o tym dlaczego, warto słuchać, tych którzy nie mają nic do powiedzenia. Nowi rebelianci wyruszają w ryzykowną drogę trasą: absurd, żeby odnaleźć jakąkolwiek przestrzeń, niezawłaszczoną medialną demokracją."

Realizatorzy spektaklu

„Nic, które jest wokół, trzeba w teatrze napompować do absurdalnych rozmiarów. I walnąć z całej siły, żeby pękło. Więc młody reżyser załadował nam teraz asa serwisowego. A to, co na przedstawieniu poleciało w stronę publiczności, to już nie piłki, nie słowa, to bomby z zapalonymi lontami. Naprawdę nie przesadzam."

Łukasz Drewniak, Dziennik

Spektakl Narodowego Starego Teatru w Krakowie prezentowany w ramach VI edycji Festiwalu Wybrzeże Sztuki.