ŻYCIE JEST SNEM - filozoficzny dramat o odwiecznych złudzeniach człowieka i iluzoryczności ludzkiej egzystencji - to prawdopodobnie najwybitniejsze osiągnięcie Pedro Calderóna de la Barca. Akcja sztuki umieszczona została w umownej scenerii - w Polsce, na dworze króla Basilia. Narodzinom jego syna - Segismunda towarzyszą znaki wskazujące, że stanie się on w przyszłości krwiożerczym tyranem, zabije swojego ojca, a kraj pogrąży w nędzy i wojnie. Basilio, chcąc zapobiec spełnieniu się przepowiedni, nakazuje więc uwięzić księcia w wieży na odludziu. Nikt w królestwie nie wie o jego istnieniu. W obliczu śmierci pragnie przekonać się o prawdziwości zaklęcia, dlatego też rozkazuje przenieść uśpionego syna do pałacu. Eksperyment okazuje się jednak opłakany w skutkach - Segismundo, badając granice zwróconej mu nagle wolności, morduje, plugawi i gwałci.

Twórcy przedstawienia w swej interpretacji starali się odejść od „baśniowej" scenerii i przepowiedni. Akcja dramatu umiejscowiona została w królestwie/korporacji zajmującej się handlem i produkcją... snów. Wieża stała się zbudowanym z ekranów laboratorium, w którym Basilio - główny producent snów - umieszczając swojego syna (efekt inżynierii genetycznej) pragnął poprzez treningi i specyficzną naukę stworzyć „idealnego" człowieka, człowieka na „miarę naszych czasów".

Kuba Kowalski o spektaklu: „Typowy dla naszych czasów relatywizm moralny wydaje się najciekawszym kluczem do zinterpretowania dzieła Calderona. W naszym zachodnim świecie wolny rynek, emancypacja kolejnych mniejszości narodowych czy seksualnych, rewolucje obyczajowe, wreszcie kult indywidualizmu wpompowują „liberalny światopogląd" do naszego krwiobiegu. Wraz ze zmianami obyczajowymi i rozwojem nauki przesuwają się granice tego co wolno, co dobre, odpowiedzialne, humanitarne. Sześćdziesiąt lat temu przeszczepy organów były tematem kontrowersyjnym; dzisiaj debatujemy nad wprowadzaniem GMO i inżynierią genetyczną. Czy to co kontrowersyjne dziś nie wyda się naszym wnukom banalnie oczywiste?"

Pedro Calderón de la Barca (ur. 1600 zm. 1681) - hiszpański dramatopisarz, wybitny przedstawiciel teatru barokowego. Na twórczość Calderona składają się wszystkie gatunki teatru złotego wieku: komedie płaszcza i szpady, dramaty religijne, filozoficzne, komedie o tematyce mitycznej i pałacowej, autos sacramentales (wystawiane w Hiszpanii dramaty alegoryczne, towarzyszące liturgii Bożego Ciała), intermedia. Początkowo realistyczne i obyczajowe, inspirowane twórczością Lopego de Vegi, utwory Calderona z czasem przekształciły się w symboliczne i filozoficzne. Pogłębiony konflikt dramatyczny został w nich przeniesiony w sferę psychiki postaci. Do najważniejszych utworów Calderona zalicza się m.in. WIELKI TEATR ŚWIATA, LEKARZA SWEGO HONORU, ALKADA Z ZALAMEI, ŻYCIE JEST SNEM i KSIĘCIA NIEZŁOMNEGO.

Kuba Kowalski (ur. 1981) - reżyser. Studiował sinologię na Uniwersytecie Warszawskim i w National Taiwan Normal University w Tajpej na Tajwanie oraz reżyserię teatralną w PWST im. L. Solskiego w Krakowie. Był asystentem Krystiana Lupy przy pracy nad spektaklem ZARATUSTRA wg Fryderyka Nietzschego w Starym Teatrze w Krakowie. W 2005 roku w ramach projektu K.O. 3 wyreżyserował krótką operę współczesną ICH BIN RITA Detleva Glanerta w Hebbel-Theater w Berlinie. Jest autorem spektakli: NIEPOKOJE WYCHOWANKA TÖRLESSA wg Roberta Musila (Teatr Dramatyczny w Warszawie), MANHATTAN MEDEA Dei Loher, KIEDYŚ SZŁO LEPIEJ Emmanuela Darleya (Teatr im. Jaracza w Olsztynie), ZWODNICA Thomasa Middletona i Williama Rowleya, EVA PERON Copiego oraz CIAŁA OBCE Julii Holewińskiej (Teatr Wybrzeże w Gdańsku), STEPHANIE MOLES DZIŚ RANO ZABIŁA SWOJEGO MĘŻA, A POTEM ODPIŁOWAŁA MU PRAWĄ DŁOŃ Maliny Prześlugi (Laboratorium Dramatu w Warszawie), KOTKA NA ROZPALONYM BLASZANYM DACHU Tennessee Williamsa (Teatr Polski w Poznaniu), WICHROWE WZGÓRZA wg Emily Brontë (Teatr Studio w Warszawie). Ponadto, przygotował plenerowe widowisko GRILL/WALKA WRE GORĄCA na podstawie Pastorale Amelii Hertzówny (Muzeum Powstania Warszawskiego) oraz instalację dźwiękową FRYDERYK CHOPIN. CIENNIK OSOBISTY na podstawie listów kompozytora z muzyką Sławka Kupczaka (Dolny Ogród Biblioteki Uniwersytetu Warszawskiego).

Julia Holewińska (ur. 1983) - dramatopisarka i dramaturżka. Absolwentka Wiedzy o Teatrze w warszawskiej Akademii Teatralnej. Autorka sztuk ZIEMIA NICZYJA (prem. Fringe Ensamble, Bonn, reż. Frank Heuel), REWOLUCJA BALONOWA (Teatr Powszechny, reż. Sławomir Batyra), CIAŁA OBCE (Teatr Wybrzeże, reż. Kuba Kowalski, Teatr Polskiego Radio, reż. Paweł Wodziński), 12/70 (Sala Beckett, Barcelona, reż. Thomas Sauerteig), ZINA, WODEWIL. W 2010 za sztukę CIAŁA OBCE otrzymała Gdyńską Nagrodę Dramaturgiczną. Ta sama sztuka w 2012 roku znalazła się w finale Stückemarkt i Prix Europa. Jej sztuki tłumaczone były na angielski, włoski, hiszpański, niemiecki, rosyjski i kataloński. Jest autorką i współautorką adaptacji scenicznych. Jako dramaturżka współpracuje z Kubą Kowalskim (KOTKA NA ROZPALONYM BLASZANYM DACHU, Teatr Polski w Poznaniu, CIAŁA OBCE Teatr Wybrzeże, WICHROWE WZGÓRZA, Teatr Studio).